Steeds smaller worden de schouders die de zware jaren dragen
terwijl het lichaam kraakt onder het immens gewicht.
Steeds sterker worden de wezenlijke vragen
terwijl de geest de dagen vaak verdicht.
Steeds groter wordt de drang het leven aan te klagen
terwijl de schuldige al haast gezwicht
steeds zwakker wordt de wil de zwaarte te verdragen
terwijl de liefde haar nu minder vaak verlicht.
Soms is het goed en heerst er rust, tevredenheid
dan laat het voorbijgegane pijn vervagen
en vergeet de herinnering wellicht
hoe vroeger nu en later in het verleden lagen
van steeds meer verjaarde tijd.
Russels Lof 
Prachtig en ontroerend, Noortje.
Dank je Marion, ik ben blij dat het zo overkomt.
Zeker vertellen de fotoos hun verhaal, maar tref je me ook met poëzie recht in het hart…
❤
Dat moest dus een hartje zijn… 🙂
Mooie woorden en dito foto’s.
U weet de juiste snaar te raken!
Dank je, dat is fijn om te horen…