In mijn laatste blog was ik nogal lang van stof… en het onderwerp is ook best zwaar. Daarom nu vooral stilte en licht, dat laatste vooral ook letterlijk. Er was gisteren in het bos zulk prachtig licht, dat zelfs de dode varens tot leven werden gewekt. Het was magisch, meditatief en meer dan mooi…
Maar eerst het mos.
Soms ga ik met de honden wandelen op ‘het zandpad’ hier een straat verderop, dat van het buitengebied van Boijl naar het dorp leidt. Ergens halverwege is er ook een klein bosje met een bosven waar ook een enorme dassenburcht zit. Helaas heb ik de bewoners nog niet ontmoet. Pas ontdekte ik wel dat er een stuk aan de achterkant van het ven is, waar de grillige bomen en takken zijn bekleed met een groen fluwelen tapijtje. Op een grijze dag heeft dat iets spookachtigs, op een lichte is het sprookjesachtig mooi. Ga je het van (heel) dichtbij bekijken, blijkt het mos nog volop te bloeien ook, zo fijntjes en delicaat…
En terwijl de honden om me heen scharrelen en pootje baden in het ven, ben ik weer eens volkomen gelukkig met een paar vierkante centimeter natuur.
Af en toe kwamen de lage zonnestralen door de dichte bebossing heen waarbij het haast leek alsof Moeder Natuur een spot op het bos zette, waarbij naast het mos ook de varens een hoofdrol speelden…
Zo fris en groen tegen de goudbruine bladeren, prachtig!
Maar nog hiervoor, in een ander bos, zag ik een hele strook dode varens. Op een grijze dag echt dor en sombertjes. Maar niet gisteren, toen de lage zon het vochtige bos in vuur en vlam zette en zorgde voor magisch mooie plaatjes vol gouden pracht. Hoe rijk kun je zijn?!
.
Russels Lof 
Wow. Prachtig. Als ik door wat voor omstandigheden dan ook niet naar buiten kan, dan heb ik altijd nog de blog van Noortje!
De natuur op een presenteerblaadje, met de complimenten van Russelslof 😉
Dank je Jaap, dat maakt het delen extra leuk!
Wat is de natuur weer mooi en wat weet jij de beelden toch goed te vangen.Dit is weer een zonnig moment op een sombere dag.
Dank je José. Altijd fijn om te horen!
Jawel…. mooi mooi mooi! Vooral naar de laatste blijf ik kijken! Inderdaad, wat kan een mens gelukkig zijn met die paar centimeter natuur waar zoveel te zien valt. En wat een geluk dat we honden hebben die ‘Uit!’ moeten….
Ook al sta ik dan een kwartier op zowat dezelfde plek naar wat mosjes te kijken, de scharrelende honden om me heen maken het geluksplaatje compleet!
jouw verwondering is het begin van ware wijsheid (vrij naar de Dalai L., geloof ik)
Ik moet me nog wel heel erg veel meer verwonderen, vrees ik 😉
this is so beautiful! thank you for sharing some incredible macros – and some sheer magic.
also, Timmy took your recent comment to heart and was excited to appear in a post. 🙂
Thank you for your wonderful comment; I am glad to notice that there are kindred spirits here…
And Timmy is so lovable that it is hard not to mention him again, which I now did 🙂 Ear scratch…
Hai Noortje, prachtig hoe je het licht hebt gevangen en die mooie warme kleuren is echt genieten. Ga vooral door ermee. Ik geniet met je mee. Groetjes Andrea
Adembenemend mooi vastgelegd, vooral die macro’s! dat tweede stukje van het bos is ook zo mooi waar die dassenburcht is.