IJspareltjes…

Gisteren was ons sneeuw beloofd, in ieder geval in het noorden van het land. Maar toen ik vanmorgen vroeg de gordijnen open deed, zag ik een heel saai, grijs mistlandschap. Toch wel wat teleurgesteld ging ik met de honden naar buiten om konijnen en paarden eten te geven, en daar gingen we – hupsakee – allemaal bijna onderuit. Zelfs de honden, die toch een wat ruimer onderstel hebben om overeind te blijven. Dat waren een paar flinke glijpartijen (met in mijn geval wild zwaaiende armen)!

Behalve dat de stoep in een soort ijsbaan was veranderd, bleken de paarden mooie ijsmanen te hebben en waren de meest onooglijke onkruidjes in de tuin veranderd in wonderschone ijsplantjes. Natuurlijk moest de camera eraan te pas komen, en meteen maar een grote handdoek mee, om op mijn buik in het koude gras de laag bij de grondse ijsjuweeltjes te kunnen vastleggen. Voordeel van in je eigen tuin fotograferen, en tussendoor ook nog even gauw bij de kachel de ijsvingers ontdooien.

Maar eerst de konijntjes eten en water geven. Zij zitten in een zeer ruime gatenkaas van een ren (met een indrukwekkend gangenstelsel), waarover ik een net heb gespannen om onwelkome gasten buiten te houden. Landde er toch een buizerd op een paar meter afstand van me, op de paal bij de leilinde voor het huis, net toen ik met mijn gietertje de tuin in liep… Goddank zitten de konijnen dus veilig, en dat moet ook wel met twee witjes ertussen.

Maar goed, ik had het dus over het net boven de ren. Dat was vandaag veranderd in een klein kunstwerkje. Helemaal vol met bevroren waterdruppels. Na mijn laatste pareltjesblog nu dan dus ook een met IJS-pareltjes!

Genoeg netten, nu de ijskruidjes (en een grasje).
Huh? Was het een grijze dag?!

..