Klein geluk

Voor de zoveelste keer heb ik teveel triptanen geslikt. Dit antimigrainemiddel dat een aanval kan stoppen, zorgt er bij overmatig gebruik voor dat het opnieuw migraine uitlokt. Op een gegeven moment slik je dagelijks van die pillen en voel je je eigenlijk ook continu rot. Dan is er nog maar één oplossing: stoppen met de triptanen. Wat betekent dat je moet afkicken, en dat is net zo naar als dat het klinkt.

Maar goed, ik heb vaker met dat bijltje gehakt en ik weet dat er altijd wel weer een keer betere tijden komen (alleen wacht ik nu al best lang!) dus ik houd moed. En ik put kracht en energie uit de lieve mensen om mij heen, mijn dieren, en de prachtige natuur hier in deze omgeving. Tussen het ziek zijn door, trek ik er het liefst op uit met Diaz en camera en vergeet dan alles.

Na een paar dagen flink ziek zijn, is er nog niet de puf om een lange wandeling te maken of veel te ondernemen. Maar een kort rondje bos en een uurtje (of twee) op mijn buik in het gras doen dan ook wonderen. Zo zag ik op die eerste ik-voel-me-weer-een-beetje-mens-dag na een loeizware afkickaanval een paar lieveheersbeestjes aan de bosrand hier vlak bij huis.

Dat is de plek waar ik meestal voor mijn ‘routinerondje’ ga zeg maar (wat overigens ook nooit verveelt). Mooi weer ook nog eens, dus languit op mijn buik kijken en genieten. Diaz ging geduldig een eindje verderop liggen, en hield strak in de gaten of er niet nog hondjes kwamen. En ik kon lekker los met de camera. Even alles vergeten. Genieten van de kleine schoonheid, het kleine geluk. Heel puur, en zo mooi. Heilzaam ook…

Ik heb me kostelijk vermaakt met een lieveheersbeestje dat steeds voortvarend een spriet op klom, steevast bovenaan omkukelde, wat bungelde aan de spriet en zich herpakte. Dan met de pootjes stevig om de grasspriet heen tot drie telde en zijn gehele vleugelpakket uitvouwde om dapper de wijde wereld in te vliegen.
*STOP* Die wijde wereld was dan twee centimeter vooruit in het gras… maar dat kleine dappere kevertje klom gewoon weer een spriet in, en het gehele ritueel herhaalde zich. Zo kwam ie in een uurtje toch zeker twintig centimeter verder (maar dat was trippelend vast ook wel gelukt…).

 

 

 

 

 

..