Als rasechte provinciaal en stereotype vrouw zonder richtingsgevoel, vind ik het altijd doodeng om in een vreemde stad te moeten rijden. Gelukkig heb ik mijn vriend Tom en zijn naamgenoot om me te helpen, maar dan nog… veranderende wegen, wegwerkzaamheden… toch weer die verkeerde afslag nemen (probeer om te draaien) zorgen regelmatig voor stressvolle waar-moet-ik-heen-situaties. Hoe vaak ik heb gemopperd op Tom, of hem wanhopig heb toegeschreeuw “ja, en nu dan?” En toch, sinds Tom Afrikaans praat (met vrouwenstem), ben ik wel wat milder geworden; zowel voor hem als voor mezelf. Jonas heeft maanden geleden het Afrikaans een keer voor de grap ingesteld en dat zou ik nog wel terugzetten naar Nederlands of Vlaams (zo mooi!). Maar ja, daar dacht ik iedere keer pas aan als ik alweer onderweg was en met prachtige Afrikaanse tongval “aan het einde van die baan draai links” of “rechtdoor oeër die cirkel” hoorde. En na een aantal maanden en tientallen ritjes met al rijdend het “oh ja, ik moet die taal nog veranderen-herinnering” ben ik inmiddels helemaal gewend en zelfs gehecht aan die Afrikaanse mevrouw. Ik laat het dus maar zo.
Op de zestiende verdieping van het Gasunie-gebouw in Groningen vergadert de directie op hoog niveau… Hier onze foto-‘directeur’ Roland Bouma voor het riante uitzicht van de bobo-kamer.
Ernstiger is de veroudering van Tom. Al maandenlang roept hij dat ik hem dringend moet updaten, maar steeds als ik de auto na weer een vermoeiende ver-van-huis-tocht verlaat, denk ik: dat doe ik morgen wel. Eerst even lekker bijkomen. Want ja, dat ding moet van de ruit af (is toch echt even peuteren hoor!), ik moet een snoertje zoeken om hem met de computer te verbinden (die zijn er minstens zes in huis maar altijd allemaal zoek) en vooral: inloggen op een site waarvan ik toch het wachtwoord weer kwijt ben. Of heb ik dat niet nodig voor Tom? Nou ja, daar kijk ik een andere keer wel naar. Immers: waarom vandaag doen wat je morgen ook kunt uitstellen?
Dit is wel een heel erg lange inleiding op het eigenlijke onderwerp…
Ik moest dus op pad met Tom, naar Groningen, voor een foto-excursie. Het was de laatste van de Praktijkcursus voor gevorderden bij Roland Bouma en Greetje Keuning van FRB fotografie. Erg leuk om met deze cursus plekken te bezoeken waar je anders nooit komt. Alleen… je moet er soms wel een stukkie voor rijden en dan ook naar plekken waar ik niet bekend ben. Naar Groningen dus ditmaal, maar het bleek gelukkig aan de zuidkant te liggen en makkelijk te vinden, zodat alle banen en cirkels soepel werden genomen en ik bij de Afrikaanse “bestemming bereik” ditmaal niet stijf van de stress arriveerde.
Leuk ook deze cursus omdat je de kans krijgt dingen buiten je comfort zone te fotograferen, zoals dat in goed Nederlands heet. Nu eens niet met mijn neus in de struiken op zoek naar grappige insecten, maar met mijn neus in de lucht, langs de bijzondere regenboogtrap, waarover verderop meer.
Het Gasuniegebouw is het hoofdkantoor van de transportdivisie van de Nederlandse Gasunie en is ontworpen door het architectenbureau Alberts en Van Huuts. De stijl wordt organisch genoemd, waarbij de menselijke maat en het welbevinden van de mens in en rondom het gebouw de voornaamste uitgangspunten zijn. De architecten vinden dat een mens eigenlijk drie lagen beschermingen heeft: huid, kleren en gebouw. Vanuit dit principe is het gebouw ontworpen. Een gebouw moet dus net zo comfortabel zitten als een huid, en de gebruiker moet er de harmonie met zijn directe omgeving voelen. (Gasuniegebouw, Wikipedia)
Deze organische architectuur vind je terug in de vormen, kleuren en gebruikte materialen, maar ook door de inbreng van tuin- en landschapsarchitect Jörn Copijn, die in de vide een bijzondere variant van een hangende tuin maakte en ook bomen in het interieur bracht.
Dé blikvanger in het gebouw is de regenboogtrap die, zoals in de brochure van de Gasunie staat: “… pas in de hemel lijkt te eindigen. In een eindeloze spiraal gaan de vrijhangende trappen zestien verdiepingen omhoog. Door elk segment van de trap 4,5 graad te verdraaien ten opzichte van dat op de vorige verdieping, ontstaat een dynamiek, die door kleurverspringing nog eens wordt geaccentueerd.”
Natuurlijk is het razend moeilijk fotograferen in zo’n gebouw, zeker als je een hekel hebt aan het werken met een statief (zo’n gedoe…). Maar met het nodige gepruts en een stijve nek van het omhoog kijken, vind ik dat ik die regenboogtrap er toch best aardig op heb gekregen.
Toen ik die middag uit Groningen thuiskwam, tevreden over een leuke en bijzondere fotomiddag, bedankte ik Tom en de Afrikaanse mevrouw voor hun hulp, en beloofde ze snel voor een update te zorgen. Alleen niet nu, nu eerst snel naar de honden, lekker wat eten en even relaxen. Morgen. Morgen zal ik het écht doen!
Room With a View… (dringen voor het view)
Met dank nog aan Simmy, die in het Gasuniegebouw werkt, ook wel cursussen volgt bij FRB Fotografie en ons die middag heeft rondgeleid en geïnformeerd.
..
Russels Lof 
prachtig !! die trap …!!
Ja he, een echte eye catcher!
Wat gaaf en helemaal gaaf om een ander soort foto’s van je te zien. Ik vind het super!
Ook best leuk eens iets heel anders te fotograferen!
(voor een keertje)
Mooie foto’s met een beeldend verhaal!
Dank je, Monique!
En ik heb dubbel gelegen om je heerlijke “inleiding” vol humor en zelfbeeldjes… Zo wordt alles zo… relatief en toegankelijk!
En je zet toch maar iets heel anders weer prachtig op de goevoelige plaat
Erg knap Noortje, ook al staat de Fries-Afrikaanderse libelle dees keer aan die andere kant van die fotolense..nie?
🙂
Inderdaad anders maar zeker niet minder mooi al werd ik wel even duizelig van al die trappen. Ook een hoop info over het interessante bouwwerk, als ik weer eens in Groningen ben kijk ik er toch anders tegen aan vanaf nu. Heb je Tom al ge-update?
Nog niet José. Vandaag zei hij daar ook niets over toen we weer samen op stap gingen. Maar het moet wel ja. Morgen…
Ik lig echt in een deuk, jaja die Afrikaanse mevrouw gestopt in een klein apparaatje 😉, wij gingen vrijdag naar de workshop van andrea en telkens als mijn chauffeuse ergens verkeerd ging zei de tomdame op besliste toon, ” draait u hier ALSTEBLIEFT om” heerlijk, daar kan ik zo van genieten. Maar oeps ik dwaal ook af. Je foto’s, echt geweldig!!!!!! Die kleur opzet die tekening, wauwwwwwwwww en nog eens wauuuuwwww. Das toch wel een tomavontuur waard geweest denk ik. En ja… Die leuze van jou… Die zal ik onthouden, echt Russelslof!
Fijne zondag, groeten van Janine
Heerlijke reactie weer van je, Janine 🙂 🙂
En als je wat die leuze betreft op de uitspraak over het uitstellen doelt… dat heet ook wel het studentensyndroom of academisch uitstelgedrag. Echt!! Jaja, ik stel uit op niveau!
Prachtig dat je zo lyrisch schrijft over een architectonisch kunstwerk. Waar je niet over schrijft, maar op mij de meeste
indruk maakte was de ‘stemvork’ (de drager) in het gebouw. De beide poten zijn bij het begin van de bouw zo onder zijwaartse druk gezet dat ze de opbouw van het gehele gebouw moesten kunnen dragen. Ik vind dat nog steeds een rekenkundig wondertje, want toen ze bovenaan waren hadden ze maar twintig kilo over zo is mij verteld. Maar waarschijnlijk is de stemvork niet of moeilijk te fotograferen. Neemt niet weg dat het inderdaad een fascinerend gebouw is . Een aanrader voor een volgende fotosessie is het ING gebouw in Amsterdam. Daar loopt water door de trapleuningen en dat heeft naast een decoratieve functie ook nog invloed op het binnenklimaat. Dit gebouw is door hetzelfde architectenbureau ook in de organische stijl gebouwd. .
Met een groothoeklens (die ik niet heb) gaat het beter… maar ik had wel een paar foto’s met een stuk van die stemvork erop, die waren alleen niet zo mooi. Het is wel een geweldige constructie ja, en dat verhaal van jou erbij maakt het helemaal spannend. Ik ben nu trouwens ook wel erg nieuwsgierig naar dat ING-gebouw in A’dam! Maar je begrijpt dat als ik daar naartoe wil, het wel een OV-tripje wordt…
Die moet ik dus eens op gaan zoeken op mijn tom tom 😉 een stuk gezelliger klinkt dat, of aan mijn schoonzus vragen of ze mee wil rijden…… die is afrikaanse. Maar helaas spreekt ze die taal niet. Ik heb heerijk gelachen en een hele andere tak van sport om zo met lijnen bezig te zijn. En ja die trapfoto vind ik ook erg mooi wat schitterend hoe ze dat gedaan hebben. fijne zondag nog Noortje. groetjes Andrea
Leuk dat je reageert Andrea! Maar kijk uit als je de Afrikaanse mevrouw instelt… voor je het weet ben je een paar maanden verder en…. Nou ja, dat maakt dan eigenlijk ook niet uit als je er eenmaal aan gewend bent. Alleen kijken sommige achteloze bijrijders weleens wat vreemd op.
Weer met veel plezier gelezen en bekeken, & weer iets geleerd over dat prachtige gebouw, er zitten hele mooie foto’s tussen ! vr gr