Stoelendans in het bos

Ik had er al wel eens van gehoord, maar nog nooit kon ik erbij zijn. Dit jaar kreeg ik speciaal een uitnodiging: STOELENDANS IN HET BOS stond er in grote, groene letters op, en daarna volgden een aantal data en tijden. Het bleek dat er verschillende voorrondes waren, waarin vooral een bont gezelschap van insecten tegen elkaar zou strijden. Ja, geen wonder, want ze zijn klein die stoeltjes. Ze mogen dan wel paddenstoelen heten, een pad past er zelden op. En op de ministoeltjes die ik zelf het leukst vind, past zelfs nauwelijks een insect! Sommige zijn zo klein, zoals de witte taailingen hierboven, dat zijn net speldenknopjes op wiebelige draadjes. En als er spelden zijn, is er natuurlijk ook een speldenkussen!

De eerste dag was er een ontvangst boven op de Bibelebontse berg waar er voor iedereen beukennootjestaart en dampende eikeltjeskoffie klaarstond. De directeur van het stoelendansfeest, tevens burgemeester van het bos en eveneens deelnemer aan de stoelendans, De heer Berkenschild, heette mij van harte welkom. Hij vroeg of ik als enige menselijke gast als persfotograaf wilde optreden. Er bleek ook een pissenbed met een camera te zijn, maar volgens Berkenschild maakte die altijd overbelichte foto’s. En omdat hij zelf ook deelnemer was, kon hij niet tegelijk fotograferen, al was hij een voortreffelijk fotograaf. ‘Maar natuurlijk,’ riep ik verheugd, toevallig heb ik mijn camera en al mijn lenzen mee!’ (ja, heel toevallig…) Berkenschild zei dat hij de mooiste foto’s in de Bosgazet zou publiceren, de krant waar hij eigenaar en tevens hoofdredacteur van was (en waarvoor hij ook de meeste artikelen en foto’s aanleverde).

Berkenschild stelde me voor aan alle deelnemers en ik schudde pootjes van de meest wonderlijke schepsels. Ik moest wel heel voorzichtig zijn, want juffrouw Cicade vertelde me dat een eerdere menselijke gast er per ongeluk wat pootjes afgeschud had. Na de beukennotentaart en eikeltjeskoffie (lekker!) maakte ik een paar proefopnames. De meeste stoeltjes voor de dans waren tot mijn vreugde erg klein, zie maar op de foto rechtsonder bij het blaadje… dat is hetzelfde stoeltje als op de andere twee foto’s. Gelukkig had ik de macrolens mee, om e.e.a. toch goed in beeld te kunnen krijgen.

Toen ik aan het proefdraaien was, vroeg ik aan mevrouw Pissebed om een actiefoto van mij te maken die bij het artikel in de gazet geplaatst zou worden, en dat lukte wonderwel; hij is niet eens overbelicht! Het is alleen jammer dat je meneer Berkenschild niet ziet, die naast mij stond om aanwijzingen aan mevrouw Pissebed te geven. Berkenschild is namelijk ook personal coach van mevrouw Pissebed en vele andere insecten in het bos.

Op een van de stoelendansdagen was het erg nat. Toen deden de deelnemers mee in regenpakken en lange capes, allemaal geregeld door de heer Berkenschild, die ook een winkel van sinkel bleek te hebben. Achterop de jassen stond Voor wat u maar wilt… bel Berkenschild!

Helaas mag ik de exclusieve foto’s van de stoelendansen hier niet publiceren. Deze zijn te zien in de Bosgazet van december. Wel mocht ik een collage maken en laten zien, dus bij deze. Hier zie je alle deelnemers aan de stoelendansen.

Ook mag ik vast de winnaar verklappen… – roffelderoffel – de heer Berkenschild! Wat een verrassing!! Toen ik een foto van hem maakte en lovend sprak over het mooie bos en zijn vriendelijke bewoners, vroeg hij me of ik er misschien een leuk optrekje zocht. Hij was ook makelaar namelijk en trouwens ook architect en hovenier.

En dan was er ook nog een troostprijs te vergeven en die ging naar – nogmaals roffelderoffel – onze eigen Frosch!! Eigenlijk werd Frosch gediskwalificeerd omdat hij als niet-insect niet op een stoeltje maar op een heuse kikkerpaddenstoel zat… Wel vond de heer Berkenschild, enig jurylid van de stoelendansen, dat de kikker een schoonheidstroostprijs verdiende (hij kon geen keus maken welke). Toen Berkenschild Frosch zijn prijs wilde overhandigen (een overgebleven beukennootjestaart), leek het er even op dat de kikker Berkenschild zou opeten, maar de organisator, burgemeester, personal coach, fotograaf, hovernier, makelaar, sponsor, architect, winkelier, eigenaar en eindredacteur van de Bosgazet bleek gelukkig ook een snelle jongen te zijn en ontsnapte ternauwernood aan de roltong van Frosch.

Ik heb Berkenschild daarna niet meer gezien, maar gelukkig hadden we al wel afgesproken dat ik volgend jaar weer van de partij zal zijn. Ik verheug me er nu al op!

Van deze foto heb ik een dubbele wenskaart laten drukken die te koop zal zijn op de kerstfair van De Oosterbrink op 13 december. De opbrengst van alle verkochte spullen die dag komt geheel ten goede aan school/de leerlingen. Wie deze kaart wil kopen, wees er snel bij want het is een beperkte oplage 😉 

(NB Met dank aan Irma voor de actiefoto, gemaakt tijdens de workshop van Andrea Gullickx)