Nog voor hij pootjes had, was Koert al een buitenbeentje. Terwijl zijn 42 broertjes en zusjes zo diep mogelijk wilden leren duiken, ging hij steeds naar de oppervlakte van het water, en probeerde zelfs al eens de kant op te komen.
‘Niet doen Koert,’ riep zijn moeder hem dan streng toe, ‘dat is levensgevaarlijk!’
Maar daar trok Koert zich niet veel van aan. Zodra zijn moeder even niet oplette, en dat was best vaak met al die kinderen, zwom hij weer naar boven en keek verlangend naar de blauwe lucht.
Eenmaal een flinke jongen, met een paar stevige kikkerbillen en -poten, zat hij vaker op de kant dan alle andere kinderen. En hij sprong het meest en hoogst van iedereen.
‘Kijk eens mama,’ riep hij dan blij, ‘ik vlieg!’
Op een dag sprong Koert pardoes de boom in. Hij trommelde zich op de borst en schreeuwde het uit van trots: ‘Ik ben een boomkikker!!!’ Nu was hij nóg dichter bij de blauwe hemel, en hij voelde de frisse wind langs zijn groene lijf blazen.
Als volwassen kikker had Koert het veel te druk met zijn eigen kinderen en zijn vele vrouwen. Allemaal waren ze dol op het water, en niemand begreep Koerts liefde voor de lucht en zijn verlangen om te vliegen. Zelfs van springen kwam niet veel meer, en daarom keek hij af en toe weemoedig omhoog, en voelde een steek van verlangen. Eens ga ik echt vliegen, dacht hij dan, waardoor hij zich weer iets beter voelde.
En toen was Koert een oude kikker. Springen kon hij nauwelijks meer. Hele dagen zat hij aan de waterkant, met een verlangende blik de lucht in te staren. Nog steeds had hij niet gevlogen terwijl zijn hoop hierop al lang was vervlogen. Nooit zou hij weten hoe de wereld er van boven uit zag, hoe het voelde om hoog in de lucht de wind over je lijf te voelen. Koert zou sterven als een gewone kikker, als alle andere, laag bij de grond.
Maar toen ineens, heel plotseling, Koert wist niet eens wat er precies gebeurde, werd hij stevig beetgepakt en mee de lucht in genomen. Eerst schrok hij omdat het zo onverwacht en bruusk ging, maar daarna gingen angst en verbazing over in een gevoel van intense blijdschap. Steeds dichter naar de blauwe hemel vlogen ze, en Koert keek neer op een lappendeken van kleuren, beneden, ver onder hem. Wat was het prachtig, wat was de lucht wonderschoon en wat voelde de wind heerlijk aan zijn oude, stramme lijf. Het was precies zoals hij het zich altijd al had voorgesteld. Nee, het was nóg fijner!
Koert besefte dat de wens die hij heel zijn leven had gekoesterd, eindelijk in vervulling was gegaan, net toen hij het helemaal niet meer verwachtte. Terwijl hij met tranen in zijn ogen hoog boven de aarde vloog, steeds dichter naar de blauwe hemel toe, dacht hij: ‘nu is mijn leven compleet. Nu kan ik sterven als een gelukkige kikker.’
Je hebt er weer een prachtig verhaal van gemaakt. Ik zou bijna jaloers worden op Koert.
Groetjes van Helga
Ja, Koert is een geluksvogel/kikker, een bofkikkerbil 🙂
En dat deed hij.
Amen.
Mooi verhaal, met veel plezier gelezen!
Gisteren stond hier weer eens een reiger, mijn vijver als 5-sterrenrestaurant te bezien.
Zoals gewoonlijk probeerde ik hem weg te jagen. Anders dan anders ging deze reiger niet uitdagend op een lantarenpaal op 2 meter afstand zitten, maar fladderde als een dronken tor de struiken in. Toen pas zag ik dat het niet best gesteld was met deze reiger en dat hij aan één oog blind was, dus besloot ik het hem dan maar wat makkelijker te maken.
’t Was wel even slikken toen ik hem niet veel later één van ‘mijn’ kikkers zag vangen, maar gelukkig weet ik nu dat hij die kikker mogelijk het mooiste moment van zijn leven heeft bezorgd…win-win dus 😀
Dank voor dit inzicht! 😀
Grtz,
Roeselien
Haha, je reactie is minstens zo leuk als het verhaal, dank!
Dat lijkt me overigens wel erg leuk, een vijver in je tuin, maar hopelijk blijft die van jou goed bevolkt en zitten er niet teveel verlangende hoogvliegers in (en naast)!
Weer een schitterend verhaal. Genoten!
Ik vergat jou helemaal te bedanken Jaap… alsnog!
Jeetje, maar bij deze heb je het helemaal goedgemaakt 😉 En heb je me gisteren nog op TV gezien. Mijn foto kwam goed in beeld, maar helaas koos Wilfried mijn foto niet uit om het verhaal erachter te horen.
Neeeee, maar wat leuk zeg! Ga ik zeker nog bij uitzending gemist kijken! Welke foto is het, of zeg eerst maar niets, kijken of ik hem eruit haal 🙂
Wel goed opletten. De foto is maar een paar seconden in beeld. Ik ben vaker in beeld 😉
Ontroerend levensverhaal van Koert,met een happy en noodlottig einde ! Maar de foto zou je eigenlijk pas moeten zien bij de laatste alinea,want nu zie je eerst de foto en voel(weet) je vanaf het begin al waar het gaat eindigen.Maar toch mooie ontknoping van zijn korte kikkerleven !
Ja, daar zeg je me wat Luuk… misschien moet ik dat nog aanpassen (voor wie nog na jou komt kijken). Even denken of ik dat goed kan oplossen. Dank!
goed opgelost,ik denk dat het verassings-effect zo groter is, en het slot harder aankomt hihi gr !
Wat een talent heb jij. Zo mooi gedaan. Respect!!
Wow, wat een compliment, dank je!!
Mooi verhaal, prachtig
🙂
Dank voor je reactie Jhon!
Super, spannend, lach en een traan…… Heel erg grote klasse, Chapeau Russeltje !
Ik zag het kennelijk al aankomen, niet zo lang geleden, een rokerig cafeetje in Horst…. Lenie Krakfiets:
” I wish I could fly
Into the sky
so very high…
… “
Lenie Krakfiets haha, maar hoe toepasselijk ja!
Wat een mooi verhaal weer, met een mooie boodschap. Geweldige naam ook, Koert, die past hem als een handschoen!
Wacht, ik benoem even die boodschap(pen) die ik eruit haal. Misschien heb jij die helemaal niet zo bedoeld en zoek ik kikkers op laag water… Ik neem er van mee dat je je droom niet moet laten ondersneeuwen door de waan van alle dag, en ook niet door het feit dat iedereen beweert dat je fout zit – tegen de stroom in zwemmen valt niet mee. En ook nog deze: een leven is niet voor niets geweest als je aan het eind beseft dat je precies datgene hebt gedaan waar je altijd zo naar verlangde.
Zoiets? 😉
Wat leuk dat je er zoveel uit haalt, meer dan ik er in heb gestopt 🙂 Maar misschien wel onderbewust…?!
(Geweldig die kikkers op laag water!)
Gelukkig weer even tijd om jou blog te lezen, genoten van Koert en de levensles.
En ik eindelijk weer eens tijd om je voor alle fijne reacties te bedanken; je bent een goede motivator!!
Wat mooi en vertederend dat op zijn oude dag zijn droomwens toch nog uitkwam… en nu mag hij voor eeuwig rondvliegen in de kikkerhemel…
Het verrassingseffect is idd groter, nu je de foto op het eind geplaatst hebt !!
Ja he, dat was een goede tip van Luuk. En ik ben ook zo blij voor Koert…
Dank Els!
Anoniem= Els
Geweldig verhaal heb je er van gemaakt, ik ben een softy en moest mijn tranen inhouden omdat hij verdrietig was dat zijn droom niet uitkwam, tot op het laatst! Ook heel treffende mooie foto’s van Koert, De eerste foto vind ik prachtig ook van kleur en de laatste was dat een lucky shot of zag je het gebeuren?
Shhht niet verder vertellen, maar het was een lucky shot. Ik zag twee zilverreigers overvliegen, eentje met iets in de snavel… pas thuis op de computer ontdekte ik Koert…
De jonge Koert zat nog in mijn archief, met nog 234.386 andere nooit gebruikte foto’s… daar kan ik nog eens uit putten 🙂
Haha, je geheim is veilig bij mij 😄
In vliegende vlucht op weg naar de kikkerhemel. Ik ben zo blij dat hij eerst heeft kunnen genieten van een rijk leven, Noortje. Mooi geschreven, heerlijk
Dank je Marion! Ik ben ook blij voor Koert met zijn topeinde…
Prachtig verhaal! genoten!
Dank je Hanna, erg leuk om te horen 🙂