Na een paar flinke glazen wodka
dacht Scorpio heel lang en diep na,
riep toen verheugd en met dubbele tong
wat ineens * hik * tot hem doordrong:
hoera, ik denk… dus ik besta!
Weldra viel hij met een vreugdesprong
te dronken om te vliegen
van blad en plant, waarna hij
de wodka verwensend
zijn nieuwe mantra zong:
ik besta, ik besta
ik bestaaaaa
Maar ik kan u zeggen, beste mensen
hoe pijnlijk dit wrong
toen die sprong fataal werd afgerond.
En daarom zeg ik het nog eenmaal
voor hem, die gekke Scorpio…
Ja, hij bestond.
.
.
.
.
.
Russels Lof 
GEWELDIG, Noortje !
Wie hoog vliegt kan laag vallen 😉
Fijn zonnig weekend en groetjes van Helga
🙂 Jij ook een fijn weekend Helga!
Ach arm !!
Zo stoer als ie eruitziet met die zo’n enorme snuit… En met die vervaarlijke tang achterop, daarmee gunde ik hem heus een iets langer bestaansrecht!
(Zou hij iets teveel rottende fruitvliegjes tot zich genomen hebben? )
Nee teveel wodka suffie, je moet wel goed lezen hoor!
😉
🌹👍🏻
🙂
haha, so delightful! enjoyed this. thanks for sharing.
Thank you and you’re welcome 🙂
Je blijft me verbazen: met foto’s én tekst!
Verbazen is goed! Leuk om te horen Rieke!
Ja, deze is weer heel lief, Noor! En toch ook nog een beetje filosoof, cogito ergo sum scorpio dicit.
Maar helaas … Drank doodt !!
Maar nu moet je mij toch eens helpen, ik zoek steeds bij jouw gedichtjes de rijmwoordjes. Niet dat dat zou moeten, want ze lopen allemaal als een trein hoor.
Hier was ik dus ineens opgelucht bij het eerste koeplet a-a b-b yes die snap ik. Maar dan is het verder ook weer zo mooi hoor begrijp me niet verkeerd.
Lieve groet uit Den Haag
Wat goed dat je het ook echt (kritisch) leest en gewoon vraagt wat je opvalt/raar vindt.
Er is wat voor te zeggen om het strakke aabba van het eerste couplet aan te houden, maar ik vond het leuk om dat – juist omdat het inhoudelijk ook verandert, los te laten. Wel stug door rijmen met die a, maar dan ook vooral binnenrijm (weldra, waarna, wodka, mantra…) en ook de vorm van dat couplet van breeduit naar smal (de val). Dat binnenrijm loopt door, ook met nieuwe klanken, juist voor het laatste couplet waar de vreugdevolle a-klanken zijn geminimaliseerd; het begin wordt het einde. En dat is heel aards; ‘afgerond’ (hierin ook afgrond en grond) en natuurlijk de punch line ‘hij bestond’.
(Je snapt dat ik dit gedichtje schreef na een paar flinke glazen wodka…)
Your talent for this kind of image continues to amaze me Noortje. Beautiful!
What a wonderful thing to say… thank you Jane! I am always amazed by your photo’s as well. You have such a great and creative eye.
You are so sweet, thank you.
Het gaat dieper dan ik in eerste instantie dacht, diep in het glaasje gekeken en een mooi diepgaand rijm.