Weekly Photo Challenge: Careful

The story below (in Dutch) is about the adventures of the ant Remi, who is caught in a dangerous, labyrinth like landscape in which he really carefully has to try and get out. There are unsafe small paths, deep canyons and sharp edges…. But Remi is watchful and brave… and after a day of climbing and descending he finally reaches the end of the terrible colourless maze and gets back into the safe green world…

‘Waar ben ik toch?’ vroeg Remi zich vertwijfeld af, terwijl hij over een scherpe rand hing en bibberend van angst de diepte in keek. Uren was hij al aan het dwalen, langs smalle paadjes, diepe afgronden en gevaarlijke spelonken. Hij was moe en verlangde naar rust: een rechte weg, glad en overzichtelijk. Zonder gevaren. En hij verlangde naar een vriendje of een vriendinnetje…, iemand om samen mee op pad te gaan. Hoe lang was het al geleden dat hij zijn familie was kwijtgeraakt? Hij voelde zich zo alleen op de wereld. Oh, kon hij zijn leven maar delen met iemand anders…

Maar waar vond hij iemand anders, waarheen te gaan? Voorlopig was hij gevangen in het onherbergzame gebied, een doolhof waar hij maar niet uit kon komen. Het ging al urenlang op en neer en op en neer en hij moest vreselijk uitkijken voor de gevaarlijke randen en peilloze dieptes.

Hé, wat was dat. Zag hij daar iemand? Ja, was dat een mier… een soortgenootje?
‘Hallo, hallo!’ riep Remi. Joehoe, hier ben ik!”
Maar nee, wat een rare mier, dat was iemand anders. Hup, weg was ie ook. Zo maar weggevlogen.
‘Hé, jij daar!’ riep Remi hem nog na. Tevergeefs…

En dus ging hij maar weer voorzichtig naar beneden, daarna bergopwaarts en weer door dalen heen… almaar verder door het grillige, lichtgekleurde landschap waar hij bijna dol van werd.

Maar toen… ineens… wat was dat? Zag hij iets groens? Eindelijk kleur? Ja, daar heel in de verte, dat moest gras zijn. Het gevoel van opluchting gaf Remi hernieuwde kracht en moed… Gehaast klauterde hij verder, omhoog en omlaag, omhoog en omlaag…steeds sneller en sneller. Hij zag het nu duidelijk, ja het was gras… groen… hoop!

En oh wat een zegen, na bijna een dag ploeteren kwam Remi uit het gevaarlijke berglandschap, weer op veilige, vlakke bodem. Met overal groen om hem heen. Maar de rust en opluchting waren van korte duur, want wat hoorde hij daar, ver weg en vaag? Was dat hulpgeroep?

Was daar iemand in nood?

Nu moest Remi toch weer de hoogte in om te zien waar de hulpkreet vandaan kwam. Dapper beklom hij een hoge grasspriet, die vervaarlijk heen en weer zwiepte. Remi negeerde zijn angst en tuurde in de verte. ‘Help, help!’ hoorde hij weer, maar hij kon niemand zien. Hoog gras en struiken zaten in de weg. Iemand had hem nodig, dat was duidelijk. Remi twijfelde geen moment. Vlug klom hij langs de grasspriet omlaag en rende in de richting van het hulpgeroep. Hij rende en rende, zo snel als hij kon…

(Voor wie het nog niet kent: lees ook het verhaal van the damsel in distress: Regina)

Weekly Photo Challenge: Careful

.

.

.

.

.