Harige Harry

Pas joeg ik weer eens iemand de stuipen op het lijf door voor dood in de berm te liggen. Ik had net een heerlijke wandeling met Diaz gemaakt bij de Schaopedobbe in Elsloo (ree gezien en een blauwe kiekendief!) en wilde terug bij de auto nog een paar wonderschone bloemetjes fotograferen, die ik eerder al in de berm had zien staan (Akelei geloof ik).

Het was zo’n prachtig polletje mooi in de schaduw, maar met zon erachter, daar moest ik nog wat leuks mee doen. Ja, en om er goed bij te kunnen en van alle kanten te proberen, lig ik al gauw te rollebollen in de berm. Op een gegeven moment had ik een goede positie, half in de berm, half op het fietspad. Voorzichtig draaien aan de scherpstelring om de mooiste (geringe) scherptediepte te krijgen. Maar waar leg ik de focus op? Nog eens zoeken met de lens, een centimetertje lager misschien, of wat als ik …

“IK SCHRIK ME ROT!!”

Ja, en toen ik ook,  ik lag zo geconcentreerd aan de lens te draaien… Een oudere mevrouw stapt van haar fiets. “Ik schrik me rot,” herhaalt ze nog eens, en legt haar linkerhand in haar hals, waarmee ze haar oprechte bezorgdheid benadrukt. Ze haalt diep adem: “ik dacht dat er iets heel ergs gebeurd was!””

Ik krabbelde overeind en riep Diaz bij me, die de mevrouw inmiddels geïnteresseerd aan het besnuffelen was. “Het spijt me dat ik u zo liet schrikken, mevrouw, gelukkig is er niets aan de hand,’ maar dat had ze inmiddels zelf ook al gezien en geconcludeerd…

Er verschijnt een flauwe glimlach rond haar lippen, maar ik merk dat ze er niet helemaal bij is. Ze is ook niet in voor een praatje.

“Jeetje, wat schrok ik,”mompelt ze nog, als ze weer op de fiets stapt en wegrijdt.

Het is niet de eerste keer dat mensen komen kijken of alles wel in orde is met me… maar nog nooit heb ik iemand zo de stuipen op het lijf gejaagd als deze mevrouw. Wat denken jullie, voortaan maar een veiligheidsvlaggetje (zo een als je ook wel op kinderfietsjes ziet) in de grond steken? Of …?

Maar zo ga ik helemaal voorbij aan de eigenlijk hoofdrolspeler van deze blog (of dit blog, het mag geloof ik allebei): Harige Harry. Deze stoere bink is sinds kort weer single, omdat zijn vriendin altijd maar zat te zeuren dat ze niet van de haren op zijn rug hield, maar Harry weigerde zich te laten waxen. En kun je je voorstellen dat de fraai gekleurde, zwaarbehaarde Harry uitgroeit tot een witte, engelachtige donsvlinder…?!

Hier is Harry (nou ja, een van zijn kornuiten) net onder de douche geweest… waar is de föhn?

Hoewel midden op de dag (meestal moet je hier heel vroeg voor uit de veren) kon ik deze prachtige, kersverse viervlek vastleggen (het larvehuidje hing iets verderop aan een tak, ongeveer eenderde van de grootte van de libel… ongelooflijk hoe opgevouwen ze daaruit komen!)

Bij de Schaopedobbe zat ik in het hoge gras een schattig spinnetje te fotograferen (terwijl er een veel minder schattige in mijn nek kroop), toen ik ineens een ree zag. Lange tijd had hij mij niet in de gaten en zag ik vooral zijn kontje, terwijl hij lekker aan het grazen was. Op een gegeven moment kreeg hij mij toch in de smiezen, volgens mij door het klikken van de camera, keek even heel alert op en ging er toen als een haas vandoor… 

Bye bye! En sorry dat ik je liet schrikken… (ik heb er een handje van).

De bewuste en beruchte bloemetjes…

.

.

.

.

NB De rups en libel schoot in in het Fochteloërveen.