Ze laat me nooit in de steek… onze lieve Moeder Natuur.
Nou ja, soms gooit ze een plensbui over me heen als ik net monter sta poep te scheppen bij de paarden. Of ze strooit met temperaturen en vochtigheidswaardes waar ik eigenlijk best wel beroerd van wordt… En ook laat ze me wel eens een wreed kantje van zichzelf zien waar ik liever voor wegkijk. Maar over het algemeen weet onze moeder mijn humeur altijd bijzonder positief te beïnvloeden. En soms is haar goedertierenheid zo overduidelijk, dat het gewoon ontroerend is. Zoals afgelopen maandag. Na twee weken gesukkel en vier dagen migraine (VIER!) en ook echt vier dagen op bed, met helse pijn, kotsen, jammeren dat ik niet meer wil en de hele mikmak… voelde ik me na een redelijke nacht zonder pijn eindelijk weer een beetje mens.
Beneden trof ik een verwijtend huis aan vol afwas, zand, haren en andere troep. De koelkast klonk hol en er wachtten bergen ‘belangrijke’ post op me; de digitale deurmat lag bomvol. Ik keek vertwijfeld om me heen; waar te beginnen? Diaz lag intussen lethargisch op de bank, die had alle hoop opgegeven ooit nog fatsoenlijk uitgelaten te worden (met Jonas naar de brievenbus telt niet).
‘Zullen we lekker op pad?’
Volgens mij stond hij al bij de deur voor ik de zin helemaal had uitgesproken, nog nooit een hond zo snel van humeur zien veranderen. Ik knapte er zelf ook meteen van op. Ja, gewoon de (smerige) boel de boel laten (wat ik overigens wel vaker doe, alleen nu zogenaamd gelegitimeerd, want zielig) de noodzaak om boodschappen te moeten doen negeren en lekker naar buiten dus.
En dat was een goede beslissing want daarna volgden een paar heerlijke hersteluurtjes met: een verwarmend zonnetje en verfrissende wind, een intens genietende Diaz, aandoenlijke schaapjes, een veld vol ooievaars, lieve koetjes met een grote verrassing erachter, twee reeën en als bonus een zwarte ooievaar in de lucht.
Onze Vader die in de hemel zijt…? Nee, Onze Moeder die overal om ons heen is: in haar (helende kracht en troost) geloof ik heilig!
Relax… en kom bij.
Alweer op de terugweg naar huis reed ik langs een land waar meer dan tien ooievaars liepen te foerageren, maar helaas zo ver uit elkaar dat ik daar ik ze niet op één foto kon krijgen. Het was wel een machtig gezicht en er stopte dan ook steeds auto’s om ook naar dit wonderlijke tafereel te kijken. Moeder Natuur had ook nog een empathische boodschap voor me… ze communiceerde via een landbouwmachine.
Nou ja, dat was het zeker, maar inmiddels zeker niet meer!
Aan de overkant zag ik een wei met leuke koetjes waar ik ook even naar ging kijken, maar wie zag ik daarachter: De Familie Kraanvogel!! Pa, Ma en twee jongen. Twee van de ongeveer 18 kuikens die er dit jaar in Nederland zijn geboren! Ik stond nog net niet te stuiteren van blijdschap… Hoe bijzonder!! Diaz aan zijn riem even achter gelaten *blijf* en voorzichtig geprobeerd iets dichterbij te komen, wat nog steeds op grote afstand was. Maar toch…
Baasje, hoe kun je me nu achterlaten bij deze engerd?
En daarna weer helemaal happy en zen naar huis, waar de puinhoop me met open armen ontving…
Russels Lof 
Wat prachtig en wonderschoon verwoord en verbeeld, Noortje! Een opkikker voor iedereen. Dank je heel hartelijk!
En jij bedankt voor je lieve reactie Karien… erg leuk om te horen dat je het zo mooi vindt!
Very well captured… 🙂
Thanks a lot 🙂
Noortje, daar knappen we allemaal van op! Prachtige beelden en hoop dat de schoonheid van Moedertje Natuur de migraine demonen een hele poos op afstand kunnen houden!
Dat hoop ik met je Monique, altijd maar blijven hopen… (ook op een verbetering na de opvliegerjaren). Dank je!!
I’m glad you’re feeling better! Wise decision to pass on the housework and get out to enjoy the beautiful day…you managed to get some wonderful photos!
Thank you! How nice you had the text translated. And yes, what a wonderful – healing – day it was…
I’m glad to hear it. (Soon I will be able to read Dutch!)
Geweldig Noortje je hebt gewoon die 4 dagen in één keer ingehaald zo intens vielt dat👍. Dat is hou van harte gegund en fijn dat je ons laat meegenieten. Dank je wel
Fijn dat je wat meegeniet en jij bedankt voor je lieve reactie, José. En hoe waar is het wat je zegt… Het was niet alleen die ene middag, maar ik denk dat ik door de (frequente) migraine op goede dagen sowieso extra intens leef!
Ik leef intens met je mee en wat je schrijft over die goede dagen klopt helemaal.
Zo ervaar ik dat ook en jij verwoordt die gevoelens en slaat de spijker op z’n kop.
Wat zijn we toch rijk dat we al dat moois in de natuur zo kunnen beleven 😉
Jouw foto’s zijn ook voor mij een hele troost.
Helpt me i.i.g door de moeilijke dagen heen.
Hartelijk dank, lieve Noortje.
Wat een hartverwarmende reactie Helga, maar tegelijk voel ik met je mee. Rot om te horen dat jij ook moeilijke dagen beleeft. Ik ben daarom wel blij te horen dat mijn foto’s een beetje troostrijk zijn, en ik hoop dat het net als bij mij gauw beter gaat met je, en dat de natuur (en lieve mensen om je heen) je er goed doorheen helpen. En ja, we zijn rijk met ons vermogen zo intens te genieten van dat moois om ons heen 🙂
Veel liefs, Noortje
Wat lief dat je zo snel hebt geantwoord.
Een regenachtige dag vandaag i/h westen van het land maar na regen komt zonneschijn ;))
Zo is het maar net Helga! En dan geniet je daar ook weer zooooo extra van!
Heerlijk zo’n hond die je uitgelaten dwingt om uitgelaten te worden. In een ander land zouden ze zeggen: buenos Diaz!
Leuke wandeling met veel mooie foto’s.
Joep..
Mooi gezegd Joep en helemaal waar!!
Dank 🙂
Wat een prachtige opkikker in woord en beeld. Heerlijke natuur, bijzondere vogels. In welk schitterend stukje van Nederland is dit? Ik kan me voorstellen dat deze omgeving een mens kan helen. Anderzijds, wat erg dat je vier dagen zo ziek was. Is er dan geen enkel middel om je hier vanaf te helpen? Die aanvallen van zware migraine lijken me vreselijk. Een gemende vijand die altijd op de loer ligt…
Lieve groet en hou je goed Noortje!
Wat een lieve reactie… dank je!
De bovenste foto’s zijn in Appelscha (Friesland) gemaakt (natuurgebied De Kale Duinen of het Aekingerzand), de onderste in Doldersum (Drenthe), beide vlakbij mijn woonplaats… #bofkont.
En zucht, ja de medicijnen tegen migraine: ALLES geprobeerd. Ik kan er een boek over schrijven… hé, en dat deed ik ook 🙂
Mijn hoop is op na de overgang, dat ik er dan net als mijn moeder destijds, helemaal vanaf raak!
Prachtig gebied Noortje, wat woon je daar mooi. Ik hoop dat de migraine stilaan wegblijft. Lijkt me vreselijk. Lieve groet Bea.
Four days of migraine – you poor thing! I’m glad you took the Mother Nature cure. 🙂
Thanks for taking the trouble to understand this blog, Eliza!! And yes, Mother Nature cure is the best 🙂
Prachtig stuk weer ! goed voor veel lees en kijkplezier. Hopelijk de komende weken wat betere dagen dan afgelopen periode voor je … 🙂
Wat leuk om je hier weer te treffen Luuk. En dank voor je compliment en mooie wens, dat gaat vast goedkomen. Ik blijf optimistisch en het is sowieso een feit dat de migraine met golfbewegingen komt en er na een slechte periode ook altijd wel weer een keer een betere volgt!
Prachtig geschreven, Noortje. En je foto’s zijn weer waanzinnig mooi.
Ik hoop dat die migraine van jou je minder snel zal vinden en teisteren. Sterkte.
Dank je Marion, voor je mooie compliment en lieve wensen. Ik hoop het met je… !!
Waar ik je om bewonder is dat je ondanks die migraineaanvallen toch niet moedeloos wordt en nadien zo kunt genieten van de vaak kleine dingen in de natuur. (En last but not least mij ook laat meegenieten.) Maar dat je nu ook hebt mogen genieten van een uniek beeld in Nederland ( en daarmee bedoel ik niet die tien ooievaars) is je van harte gegund. Wat een enorme bofkont dat je zomaar die kraanvogels met twee jongen voor de lens kreeg. Dat is echt uniek. Voor mij is de dag al geslaagd als ik lopend in het natuurgebied De Batten (mijn achtertuin) een paar reeën goedendag zeg en vooral als ik het bijna zwarte reeënjong te zien krijg. Maar dat haalt het niet bij een kraanvogelpaar met jongen. Hoop dat je mij nog vaak kunt laten meegenieten van al die schoonheid in de natuur.
Tjonge, wat fijn zeg zo’n reactie. En jij begrijpt hoe bijzonder die kraanvogelontmoeting was!
Ik was vorig jaar eens in Fochteloo toen er een groepje mensen aan de weg in de verte stond te turen, sommigen met camera’s met toeters, want daar liepen kraanvogels. Nou, dat waren echt stipjes in de verte, ik herkende er helemaal geen kraanvogels in, maar het idee alleen al vond ik toen bijzonder. Dus dat ik nu zo vlak bij huis bij toeval op dit gezinnetje stuitte, was inderdaad wel héél erg bijzonder. Ik geloof dat ik ook echt hardop wat kreten van vreugde heb geuit!
Maar wat die migraines betreft word ik ook heus wel eens moedeloos… maar gelukkig meestal niet al te lang nee. Er is gewoon teveel om van te genieten, en mijn zoon helpt daar ook erg bij, die maakt mij iedere dag aan het lachen, soms zo erg dat ik het bijna in mijn broek doe.
Reeën zien vind ik trouwens ook nog altijd bijzonder en een zwart ree… wat gaaf dat er eentje bij jou loopt! Ik zag vorig jaar een echt pikzwarte vlakbij de Delleboeren, en dat vond ik gewoon magisch, daar heb ik met open mond naar staan kijken! Ik kon er zelfs nog een foto van nemen. Niet een mooie, maar wel een duidelijk, ik dacht als bewijs als men me niet gelooft. Haha, ik dacht toen dat ik iets unieks had gezien. Ze schijnen we meer voor te komen dus, maar niet veel!
Dank voor het gezellig praatje Karst:-) en je mooie woorden die me motiveren lekker door te gaan met dit blog om al dat fraais te delen!
Net weer terug van een geweldige mooie vaarvakantie door Overijssel en Friesland lees ik jou blog.
Het lezen maakt mij meestal blij en ik geniet volop van je wonder mooie beelden bij de tekst. Dit keer ook weer maar ik vind het zo naar dat dat rot hoofd van jou nog steeds zo vaak dwars ligt en nu maar liefst weer 4 dagen. Ik vind het erg bewonderingswaardig dat je daarna altijd weer zo positief bent. Gelukkig heb je lieve Jonas en je beesten om je heen die je er ook weer boven op helpen en wat betreft de rommel in huis en de lege koelkast lekker zo laten en eerst buiten genieten dat is veel belangrijker. Lieve Noor ik hoop dat je binnenkort toch weer zo goed voelt dat we je/jullie weer eens in de watten op de wadden kunnen leggen, zoals jij het een aantal jaren terug zo mooi verwoord hebt.
Wat lief van je… ik hoop dat het gauw lukt elkaar weer te zien, ik mail je om wat af te spreken!! x
Moedertje of wellicht toch Vader Natuur, een geweldige vergevingsgezinde Zoon, een nimmer rancuneuze Diaz, maar vooral je aller-eigesse veerkracht en een intens hart…. Ja dankzij daarom.
Geniet door, en houdt moed…. en wij met jou!
Mooi gezegd Peter… en je weet als de beste hoe intens ik geniet als het goed gaat… 🙂
Een keer in de maand , eh tenminste toen ik nog geen last had van opvliegers, humeur momentjes en ander ellende…..werd ik ook altijd getrakteerd op een dag heftige hoofdpijnen….verschrikkelijk! Licht en geluid waar ik normaal van geniet dan werkelijk niet te handelen. Maar dit gelukkig maar een keer in de zoveel tijd en wel dragelijk! Dus vier dagen zo ziek door migraine is werkelijk heef afschuwelijk. Dan inderdaad de boel de boel maar laten en lekker naar buiten met wat je zo lief is naar wat je zo lief heb. Die heerlijke natuur foto’s en Diaz dankbaar rond rennend! Geweldig. Echt weer hele mooie foto’s!
Wat verschrikkelijk naar voor je, Noortje! Ook al heb ik geen last van migraine aanvallen, voor mij werkt de natuur ook als het beste medicijn. Ik vind er mijn rust en tegelijk laad ik er mijn batterijen op.
Wat een geweldige ontmoeting met de kraanvogels! Indrukwekkend mooi, lijkt mij! Een paar zomers geleden mocht ik in de uitkijktoren (Fochteloërveen) eens door zo’n megakijker van een vogelaar kijken en toen heb ik er ook eentje gezien. Ik moest goed mijn best doen om hem te herkennen dus ik kan me jouw blijdschap/verwondering helemaal voorstellen! Een poos geleden kwam er tijdens het schutten in de sluis een ijsvogel op anderhalve meter van me neerzitten…ik durfde me niet te bewegen maar van binnen stuiterde ik zowat uit mijn vel haha…
Ik heb weer zitten genieten Noortje! Dank je wel!!
schitterende foto’s die schapen zo mooi en die van je hond ik blijf van je foto’s genieten!
beautiful images – there is just something about sheep! and dear Diaz, what a bundle of furry joy!
if I understood it correctly, you had four days of migraines. i cannot imagine. do take care, and thank you for sharing these beautiful moments.