Het was een bijzondere ochtend met een fijne foto-collega in De Wieden, een waar libellen- en knuttenparadijs. Voor die knutjes ging ik natuurlijk niet, maar die kreeg ik er gratis bij. Honderden op en om me heen. Ze kropen kriebelend in mijn oren, brandden in mijn ogen, staken mijn onbedekte gezicht en hals tot het leek of ik de waterpokken had en wisten ook verder naar binnen te dringen. Zo bleek toen ik uren later thuis voor het douchen enkele tientallen gesneuvelde minimugjes in mijn bh aantrof, geplet in hun overmoedige poging mijn boezem te bedwingen als een berglandschap vol onverwachte gevaren. Maar dit terzijde.
Het was die avond ook heel bijzonder in een nabij bos, waar ik voor het eerst nachtzwaluwen hoorde. Ze beginnen met zingen als de zon onder gaat en de rest van de vogels hun snavel houdt. Het is een bevreemdend, lang snorrend geluid, dat wel een beetje aan een kikkerconcert doet denken, zonder gekwaak dan. Zelfs Jonas die ik onder lichte dwang had mee gekregen, vond het bijzonder. Al riep hij vooraf ‘Als we die spreeuwen hebben gehoord gaan we meteen naar huis!’
Maar eerder die avond, op weg naar dat bos reden we door Vledder waar een ooievaar op een van de wieken van de molen zat. Jee, dat zag er leuk uit, maar shit, geen camera mee want we gingen immers een ‘nachtelijk’ uitstapje maken. Het was toen nog net voor zonsondergang, eigenlijk juist zo mooi voor dit onverwachte plaatje. Maar wacht eens even… als ik heel vroeg zou opstaan de volgende dag, dan zat die ooievaar er vast nog!
De volgende ochtend ging de wekker om half 5, net zo vroeg als de dag ervoor… terwijl het dus ook nog eens laat was geworden. Maar hé, je moet er wat voor over hebben om bijzondere dingen te zien (en kunnen fotograferen) en door een korte siësta de vorige dag, viel ik nog net niet om.
Snel wat koffie naar binnen gegooid, de slaperige hondjes een kriebel gegeven en hup naar Vledder. Yes… de ooievaar zat er nog. En toen ik ergens verdekt achter de molen met mijn camera in de aanslag stond, zag ik nog een vogel op een uitsteeksel van de molen zitten. Verrek, dat was een uiltje! Mijn hart sloeg over van zoveel mazzel en de camera ratelde opgewonden. Hmmm, het was wel een plat uiltje zag ik door de lange lens, en was dit wel een plek om neer te strijken? De ooievaar was inmiddels aan het ochtendgymnastieken, maar hij zat er nog steeds roerloos. En hoezo schenen die ogen zo fel als het licht van de andere kant kwam?
Gauw om me heen kijken of er iemand was. Nee, goddank was het zo vroeg dat iedereen waarschijnlijk nog lag te snurken. Wat een lol zouden de dorpsbewoners hebben als ze zo’n vroege vogel hun nepvogel zagen fotograferen… Niemand doorvertellen he?
En de rest is wel echt hoor! Geloof ik…
Starry starry night
Pas de deux
Vroege vogel fotografeert slaapmuts
De molenaar
Ochtendgymnastiek
Russels Lof 
Wat een avontuur! Mooi verteld, mooi vastgelegd…,
Ja, ik beleef nog eens wat 😉
Dank Thom!
Je hebt mij heerlijk aan het lachen gekregen. En ach, niemand die het ziet aan je foto, dus zolang je het niet verteld! Je foto’s zijn schitteren! De ooievaar op de molenwiek vind ik het leukste en mooiste. Heerlijk origineel, veel beweging en toch ook rust.
Mooi zo (van dat lachen). Ik durfde het eigenlijk niet op te biechten, maar nu kan ik niet meer terug…
Geweldig én lachen om de knutjes en je uiltje, wat heerlijk toch en zo kostelijk beschreven!
Altijd wat met die dieren… 😀
Dank Monique, blij dat ik je kon laten lachen.
Prachtige foto’s en verhaal weer. Genoten!! Groeten Jelly
Oh wat leuk om te horen Jelly, dank dat je even mee genoot!
Wat een mooi verhaal zeg. Ik vind zelf de atmosfeer om 5 uur erg apart. Maar ja, dat is vroeg opstaan geblazen. Je kan er wat van.
Mee eens. De atmosfeer, het licht… het mooiste moment van de dag is wanneer de natuur ontwaakt!
Dank voor je leuke reactie!
Mooi verhaal Noortje! Vroege vogel fotografeert slaapmuts is mijn favoriet
Dank Rob. Leuk om te horen dat ieder zo zijn eigen favoriet heeft.
15 jaar in de Deelen gewoond en gefotografeerd. En nimmer had ik knutjes in mijn bh.
Tip van de week: koop een flacon ‘Skin so soft’ van Avon. Dit is een bodylotion. Smeer het op je huid en de mugjes en kevertjes laten je met rust. Ooit in Schotland gebruikt zien worden. En terstond gekocht. Soms komen ze nog wel op je zitten maar prikken niet doen ze niet.
Echt? Jij nooit knutjes in je bh??
En ik had me ingesmeerd met Deet (alleen niet in mijn gezicht) maar dat weerhield ze er dus ook niet van ‘naar beneden’ te gaan… Ik heb inmiddels een hoed met gaas eromheen besteld, zal als ik hem uitprobeer een selfie maken 🙂
PS; een pet op zetten en de klep vol nevelen met Deet is ook effectief.
Ik ga alles uitproberen want me zo lek laten steken, dat niet meer!
En het is wel een echt libellenparadijs daar, dus ik wil er zeker nog vaker heen dit seizoen.
Ik heb me overigens laten vertellen dat de knutjes na de langste dag van het jaar afnemen. Maar dan komen de ‘gewone muggen’ oprukken…
En over libellen: we wonen nu in Beetsterzwaag. Met een tuin vol libellen. Twee soorten vooral: rode en blauwe. Veel beter dan die knutjes in de Deelen. Ook hier een heggenmus aan het broeden gekregen. Nu met drie jongen m/v druk in de weer. Wat een mooie vogel is dat toch. De boomklever komt op gezette tijden langs en de rode eekhoorntjes wandelen hier door de tuin. Ongevraagd, de brutaaltjes. Gggrrr.
Iets anders; ik las in Focus iets over een macrofoto. De mooiste foto in een bepaalde categorie. Geheel terecht dat je die eer te beurt is gevallen. Gefeliciteerd Noortje!
Oh wat heerlijk zo’n tuin, dat klinkt als een paradijsje voor mens en dier. Wat geweldig ook een broedende heggenmus…
Ik heb me overigens heel suf vergist in het natuurgebied. Ik was naar De Wieden en niet De Deelen… maar dat laatste is volgens mij ook zo’n wetlandgebied met veel libellen.
En dank voor je felicitatie. Naast de mooie eer heb ik ook een vette geldprijs gewonnen… die gaat mee voor de nieuwe camera 🙂
Je kent de libellenvlonders nabij Oldeberkoop en in de Weerribben?
Die bij Oldeberkoop wel. Daar moet de zeldzame oostelijke witsnuitlibel rondvliegen… maar ik heb m nog nooit gezien!
😄😄😄😄. Heerlijk dat uiltje. Zo heb ik al eens een ooievaar beslopen die van hout bleek te zijn.😄😄😄😄😳
Wat ben ik blij dat ik niet de enige sufferd ben 😀
Geweldig Noortje! Zo heb ik ooit eens een eekhoorn staan fotograferen… bleek het om een beeldje te gaan. Ik vond het al verdacht dat ie zo lang stil bleef zitten…hij zit er nog steeds trouwens.
Prachtige foto’s en wat een leuk verhaal. Enne… in De Deelen wemelt het ook van de muggen hoor. (Ik trek mijn regenbroek meestal over mijn jeans,dan kunnen ze er lekker niet doorheen prikken).
Trouwens ik moest je de groeten doen van Jerommeke, hij was zijn zondagse wandeling aan het doe in de Diakonievene!
Heerlijk die ontboezemingen en van het zinnetje ‘hij zit er nog steeds trouwens’ schiet ik in de lach. Ik ben hier in goed gezelschap 😀 En jeee wat leuk dat je Jerommeke zag! Ik heb hier nu al een poos iedere avond een heleboel van zijn neven en nichten in de tuin, maar als ik ze overdag zoek, vind ik ze nergens…?!
Wat een speciale sfeer in deze foto’s! Echt mooi… je hebt er duidelijk ook heel wat voor over en dat zie je aan het resultaat Noortje.
Ja joh, dat afzien maakt het juist extra leuk!! Hoewel dat heus niet altijd wat zegt over het resultaat… dat kan nog altijd bagger zijn en sommige van mijn ‘topfoto’s’ maakte ik zonder noemenswaardige inspanning…
Mooi zo in zwart en wit, en hoe atletisch daar op de balk van een molenwiek!
En weet je Noortje, zo’n lok-uiltje… Er zijn ook mensen die zweren dat ze een kudde hooglanders zien staan, daar waar slechts een paar hele oude boomstronken in een eindeloze vlakte zijn blijven steken.
Geweldig mooie momenten weer…. in een notedop…knap!
Enne :die nachtzwaluwen, hoe bijzonder zijn die ondertussen!!
Lieve groet de Petermannen
Ja… ik vond ze altijd al zo bijzonder, zonder dat ik ze zelf ook maar ooit had gehoord. Nu had ik ze dan eindelijk ook gehoord en snap ik nóg beter hoe mooi dat concert was afgelopen nacht. En hoe passend. Voor altijd verbonden met haar. In liefde.
Pracht verhaal en opnieuw weer top foto’s. Ik vind vooral dat uiltje subliem en verrassend in beeld gebracht.
Wat leuk dat je die zo mooi vindt, heb ik er niet helemaal voor niets staan blunderen. Maar als ik hem al ooit zou willen insturen voor een wedstrijd (wat niet zo is) dan zou dat misschien in de categorie humor moeten…? 😉
Dank voor je complimenten!
Noortje, wat weer een heerlijke manier van schrijven. Ik las je avonturen met veel plezier en een brede grijns.
En dat uiltje ken ik. Heb mijn auto ook al eens aan de kant van de weg gezet en de camera erop gericht. Lol.
Oooh echt waar? Haha dan zijn wij vast ook niet de enigen. Zou het niet erg leuk zijn een collage aan foto’s van fotografen daar in de bosjes met hun lens op dat uiltje gericht…?
Mooi mooi mooi!! Heb weer genoten van je verhaal!!
Goed zo! Leuk om te horen.
Wat een prachtig avontuur ik heb hartelijk moeten lachen, geweldig. Heb je al een boek geschreven vraagt Marion mijn vriendin? Je “mijn hoofd en ik ” maar dat is wel iets anders natuurlijk.
Groeten José
Ik ben blij dat ik je kon laten lachen 🙂 En ja, dat is wel iets anders dat migraineboek… al heb ik ook wel geprobeerd om dat luchtig te houden met de nodige humor hier en daar…
Maar verder nog geen boek nee… wie weet, hopelijk ooit! Wel vreselijk leuk dat je vriendin het vroeg, dat vind ik een groot compliment!
Eerst het verhaal van Guusje gelezen waar ik treurig van ben en nu dit grappige uiltjes verhaal. Lachen en huilen kan zo dicht bij elkaar liggen soms.