Ik had spierpijn merkte ik, toen ik vanmorgen slaapdronken de kamer in liep. En wel in de spieren tussen mijn nek en schouders, en daar waar je arm vastzit aan je borst. Had ik iets zwaars getild? Ik ging in gedachten de vorige dag na en kon me niet meer herinneren dat ik met iets had gesjouwd. Toen viel mijn oog op mijn camera met daarop de 70-200mm-lens en realiseerde ik me dat ik spierpijn had van het fotograferen! Hoe was het mogelijk!!
Het was gisteren dan ook voor het eerst sinds tijden dat ik er weer eens wat langer met de camera op uit ben gegaan, en body plus (deze) lens is ruim 2 kilo. Een heuse workout voor mijn ontwende fotografiespieren…
Diezelfde spieren gebruik ik ook om de was op te hangen, wat ik vanmorgen ook wilde doen, alleen is die over het algemeen gelukkig niet zo zwaar… De afgelopen weken heb ik de was al vaak buiten opgehangen sinds mijn droger kapot is. En dat is geen straf want de geur van buiten gedroogde was is goddelijk, zo lekker! Maar sinds gisteren zijn ze de weilanden om ons heen aan het gieren en die lucht vind ik iets minder goddelijk.
Vandaag hang ik de was dus maar aan een rekje in de woonkamer waar het overigens naar pies stinkt. En die pieslucht komt niet van incontinente honden of een slechtopgevoede zoon, maar van een plant. Onze vleesetende trompetbekerplant (en dat in een vegetarisch huishouden!) heeft momenteel maar liefst drie bloemen waarmee hij zijn prooien trekt: kijk eens hoe verrukkelijk ik stink? Maar ja, hij kan stinken wat hij wil, er is nog geen vlieg te bekennen.
Tijdens die extreme vorst pas heb ik de was overigens ook buiten opgehangen. Ik had nog even gegoogeld of dat kon, bij temperaturen onder 0. En ja dat kon uitstekend, daar werd je was zelfs heerlijk zacht van, las ik. Nadat hij binnen weer was ontdooid.
Klein probleempje: de was bevroor al in de wasmand, zodat ik geen herkenbare broeken en shirts ophing, maar grillig gevormde textiele ijskunstwerken. Doodzonde dat ik daar geen foto van heb gemaakt, maar mijn handen waren na die wasexercitie ook stijfbevroren en ik had het helemaal gehad met die kou. Ik ben dol op dieren maar die Russische beer mochten ze van mij afschieten.
De wolletjes die voor spierpijn zorgden… maar die me ondanks het mistige en grijze weer gisteren toch een heerlijk lentegevoel gaven.
Let op dat melksnoetje en die bijzondere tache de beauté!
.
.
.
Russels Lof 
Prachtige foto,s, echt genieten.
Gr. Michelle
Dank je Michelle! Ze zijn ook zo schattig die lammetjes en hun mama’s… heerlijke fotomodellen!
Weer genoten van je verhaal en de mooie foto’s natuurlijk.
Kom hier ook maar snel eens foto’s maken, de natuur begint hier ook weer zo mooi uit te lopen.
Oh ik wou dat ik wat makkelijker even een dagje (of 2) kon komen… maar met 2 honden waarvan 1 bang op de boot is het toch ook best een hele onderneming. Misschien in de meivakantie, samen met Jonas… alleen komt er dan weer niks van fotograferen.
Wow… this is a beautiful series…
Great use of depth and I really liked the ones from low angles …
Thank you so much for sharing 🙂
Thank you for joining and liking 🙂
Wat prachtig die lammetjes…
Toch een beetje opletten met dat tillen en voorlopig de arm een beetje sparen. Groeten dokter Beek.
Dank u dokter, het viel gelukkig erg mee. En de beste remedie is denk ik meer fotograferen… wat een straf!
Prachtig Noortje!
Dank je Sjoukje!
These portraits are fabulous, Noortje. Your low perspective and shallow aperture make these fellows really stand out. Love them all especially the last one. “Hi there!” 🙂
Thanks Jane, glad you interpreted the last one, I thought he was bored of me… 😉
Delightful series, Noortje!
Thank you Eliza!
Schattige foto’s van de schapen en hun lammetjes !
Jammer dat de lammetjes zo kort klein zijn en als ze geschoren zijn vind ik ze
meestal niet om aan te zien.’-)
Wel een opluchting voor ze als die gore vacht eraf is en daarna kunnen ze ook weer
omvallen en zelf opstaan.
Zo sneu als je ze op hun rug aantreft met de poten in de lucht ;-(
Mooie voorjaarsbode geschoten, Noortje !
Lieve groeten uit een nu weer somber A’dam waar de lente zich toch niet laat weerhouden.
Ik zag er eens eentje hier in de wei liggen, weliswaar niet met de poten omhoog, maar hij rolde al wel een poos wat heen en weer en het zag er akelig uit. Maar toen ik nog net niet in superwoman kostuum te hulp snelde (had zelfs nog even snel een youtubefilmpje gekeken wat te doen), stond ie metertje of twintig voor ik er was gewoon op en rende hard weg… eng mens!
Liefs!
Allereerst mijn felicitaties voor je twee prijzen bij de natuurfotowedstrijd de Groene Camera!
Wat een leuk en grappig verhaal, Noortje! (Sorry voor mijn leedvermaak hihi).
En wat een prachtige snoetjes….daar gaat een Russische beer zelfs van smelten 😉
Ondanks deze grijze dag bezorg jij me lentekriebels!!!
Groetjes, Els
Hey wat een leuke reactie weer Els, dank je, ook voor de felicitatie 🙂 ! Terwijl het buiten nog best kil en regenachtig is, lees ik net dat het volgend weekend 20 graden kan worden. De achterdeur weer open kunnen laten staan… aaaahhhh dat is pas echt lente voor mij. Heerlijk!! Hoop dat jij er ook van geniet!
Haha, was jij even op “het verkeerde been” gezet !
Tot de volgende keer, Noortje.
Lgr. Helga
Wat heerlijk moet het ondertussen voor je zijn, je te kunnen omringen door lentekriebels, je te kunnen opwarmen aan de eerste zinvolle graden Celsius en te genieten van vorstvrije wasknijpers….
Ook ik zie steeds meer jong leven en ook groen in de weiden, eet al van zwermende muggen en kuste een eerste vlinder.
En de eerste kwakende geluiden uit de venen lenen zich hopelijk alweer snel voor je onvermijdelijk volgende avonturen.
Enne…. Misschien toch ook maar zo’n buik-statiefje 😉
Heerlijke plaatjes weer, Noortje !
.