Fatal attraction

Het zijn agressieve tiepjes, de vrouwtjes van de wespspin. Een mannetje dat zich niet duidelijk genoeg aankondigt, wordt rücksichtslos aangevallen en kan zo maar een poot kwijtraken, of erger. Een mannetje moet daarom eerst voorzichtig op het web tokkelen en met zijn gatje schudden om het vrouwtje te verleiden. Als hij haar dan zonder kleerscheuren kan benaderen, is het na de daad meestal toch einde oefening. De arme donder zal na de paring bijna altijd direct ingesponnen worden om later als voedzame hap te dienen. Gevaarlijk wijffie, die wespspindame…

Dit gatje of liever gezegd deze enorme derrière is van een vrouwtje. De mannetjes hebben een saai dofbruin uiterlijk en zijn ook nog eens een stuk kleiner dan de vrouwtjes. Dat maakt het natuurlijk ook zo risicovol voor ze om in het web toenadering te zoeken. Tegelijk lijken ze me daarom voor de vrouwtjes die als favoriete maaltijd sprinkhaan op het menu hebben staan ook niet meer dan een smakelijk tussendoortje.

Het web van de wespspin is goed herkenbaar door de brede zigzagbanden. Die zouden mogelijk insecten aantrekken doordat ze ultraviolet licht reflecteren. Een andere theorie is dat ze de aandacht van de spin afleiden. Maar als je weet dat het vrouwtje van de wespsin een heuse dikkerd is met een spanwijdte van wel 3,5 cm en een nou niet direct onopvallend uiterlijk, zou ik er als insect met een grote boog omheen vliegen (of springen). Om dan mogelijk alsnog door de buren gevangen te worden, want op de plek waar ik bovenstaande foto maakte, was bijna geen heideplantje zonder web…

.

Gebruikte bron: Boswachtersblog.nl

.

.

.