What’s in a name?

Kruisspin: ‘Ik spin niet zo maar draden, ik spin parelkettingen!’

De namen die wij aan onze dieren geven, zijn vaak veelzeggend. Zo vertelde ik al eens over onze kipjes, Haantje, Kaas, BB en Omelet (zie blog Kaas). De kuikentjes die ik kocht waren deskundig gesekst en zouden vier hennetjes zijn. Maar ja, een van die vier gedroeg zich wel duidelijk als haantje de voorste, en werd daarom al gauw Haantje gedoopt. Dat de naam nog veel toepasselijker was dan ik al dacht, nomen est omen, bleek enige tijd later toen dit ‘hennetje’ ineens begon te kukelen…

Mijn 27-jarige IJslandse paard heet Fengur, wat IJslands is voor geschenk. Als veulentje was hij 27 jaar geleden na 15 jaar verlangen naar een eigen paard, jarenlang afwassen en andere bijbaantjes, het grootste geschenk aan mijzelf ooit. Nu is hij ook nog eens het geschenk van de koning (Kongur van 28) terwijl hijzelf de koning te rijk is met zijn vriend voor altijd…

Best Chum (of Dashill, jaja chique familie) was mijn eerste hond, een Engels Springer Spaniël en ook echt mijn beste vriendje, bijna 14 jaar lang. Cavia Orpheus kwam bij me toen ik tijdens mijn studie leerde over de Griekse mythologie, en hamster Plop van bijna twee decennia later werd zo gedoopt toen Jonas nog een dreumes was en graag naar de plopperdeplop-kabouter op tv keek. De namen waren daarom niet altijd of alleen inhoudelijk toepasselijk, maar gaven ook een tijdsperiode aan.

Maar dat zijn de namen die ik zelf aan mijn dieren gaf. De soortnamen zijn een ander verhaal, en lijken vaak heel willekeurig. Een hond, een kip; het zegt niets over de eigenschappen, tijd of emotionele waarde van het dier. Zou een hond kat heten, dan was het nog steeds een trouwe viervoeter die blaft en kwispelt. En heette een kip olifant, dan was de bekende vraag even gewoon: wie was er het eerst: de olifant of het ei?

Groene stinkwants, vrij naar Shakespeare: ‘Als ik viooltjeswants zou heten, stonk ik net zo hard, haha!’

That which we call a rose by any other name would smell as sweet.

Veel soortnamen zijn echter niet zo willekeurig en hebben al iets van het uiterlijk of een eigenschap van het dier in zich (wat vaak wel een typerende toevoeging is aan een algemenere soortnaam). Zoals het hangbuikzwijn (een vroeger buurhangbuikzwijn van Fengur luisterde naar de naam Kotelet), de borstelcavia, kuifkanarie, spitsmuis, koekoek (onomatopee – nabootsing van het geluid) neusaap, hamerhaai, zaagvis en zoveel meer dieren. Zo zijn ook de namen van de insecten in dit blog typerend, al zijn ze er zelf niet altijd even blij mee…

Ik had deze bonte stoet aan kriebelbeestjes makkelijk kunnen uitbreiden met mestkever Evert, het tweeëntwintigstippelig lieveheersbeestje, alias Meneer Citroen, hazelaarbladrolkever Rinus en meikever Jerommeke, maar deze dierbare vriendjes van me schitteren al in de hoofdrol in hun eigen blog. En al die andere insecten met toepasselijke namen die in mijn appeltje zitten, komen vast nog wel een andere keer aan bod.

Groene gaasvlieg: ‘Gaas?! Tsss, deze vleugels zijn van het fijnste, handgemaakte kant!

Langpootmug: ‘Best handig hoor, die lange poten. Ik kan echt overal bij.’

Waterjuffer: ‘Later!’-juffer zul je bedoelen!’

Groene snuitkever: ‘ZEG HÉ, wat zijn dit voor paparazzi-praktijken! Steek je snuit in je eigen zaken! Beetje privacy graag zeg!! Sorry schatje, waar waren we gebleven?’

Pissebed: ‘Nee, dat slaat dus echt nergens op. Ik pis al lang niet meer in bed, sterker nog; ik héb niet eens een bed! En dat ik vroeger gemalen en al in een bed gegooid werd om het bedplassen tegen te gaan… wát een schande!’

Landkaartje: ‘Ja, het is zeker handig… ik verdwaal nooit!’

Rupsje Nooitgenoeg: ‘Krunsj krunsj, sjmak, sjmak, krunsj hmmm… wat was de vraag?’

Soldaatje: ‘Ja, het is ons afgeraden in camouflagekleding te reizen. Toch hangt ons leven soms aan een zijden draadje…’

Rugzwemmer of bootsmannetje: ‘Ik persoonlijk had skiffkampioen ook wel een toepasselijke naam gevonden.’

Truffelvlieg: ‘Heb je geen varken of getrainde hond, let dan op mij en mijn kornuiten. Wij vliegen boven de plek waar truffels in de grond zitten…’

Strontvlieg: ‘Need I say more?’
‘Nou ja, misschien toch even wat verduidelijken. Wij éten geen poep, we gebruiken het alleen om eitjes in af te zetten. We zijn dus niet altijd zo ranzig.’