Toen Jonas nog een klein mannetje was, haalde ik hem een keer van school met een moeilijk bericht. Hij was net bij zijn vader geweest en het had die nacht erg gestormd. ‘Het dak van ons huisje is eraf gewaaid’, zo vertelde ik hem, ‘en nu logeren we bij de buren tot we een nieuw dak hebben.’ Hij ging nog net niet huilen maar vond het overduidelijk vreselijk en hij wilde helemaal niet bij de buren gaan logeren. Het was 1 april, maar hij geloofde me.
Zijn vader zou vast nooit zo’n nare grap uithalen, net als dat zijn vader sowieso veel liever was, zachter, meegaander, behulpzamer. Hij deed ook alles voor Jonas (tot en met zijn billen afvegen toen hij dat al lang zelf kon) en gaf hem ruimhartig alles, ook de laatste snoepjes/chips/frambozen of wat voor lekkers er maar was, en zelfs de rest van het ijsje dat hij zelf aan het eten was. En hij liet hem bij spelletjes altijd winnen.
Hij was en is gewoon een ontzettend lieve papa, misschien wel te lief. Dus moest mama maar wat meer aan weerbaarheid doen. Met flauwe grappen bijvoorbeeld, zeggen dat hij dingen best zelf kon doen en ook wat van dat laatste lekkers willen (eerlijk delen!) En vooral ook door hem niet te laten winnen. Hij moest toch leren hoe met verlies om te gaan? Maar als hij dan verloor van Kroko Loko, een spel waarbij je met kaartjes een steeds langere krokodil vormt, barstte hij geregeld in huilen uit. Ik was dan de hardvochtige moeder die doodleuk zei dat het krokodillentranen waren.
Dat laatste kan ik me eigenlijk niet meer herinneren, dat heb ik vast verdrongen. Maar mijn inmiddels zeer mondige zoon van 15, wrijft me deze opvoedkundige dwaling geregeld in. Daarna volgen er meestal nog wat pedagogische missers en ook die gemene 1 april-grap na de storm. Ik ben een slechte moeder en voorspel dat hij er nog eens voor op een divan zal belanden.
Eind vorig jaar hebben we overigens een nieuw dak gekregen, ditmaal echt. We hoefden gelukkig niet bij de buren te logeren.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ik zie zijn reactie voor me en ik vind jou een super leuke moeder met een geweldige zoon.
Wat lief van je! Het is ook ontzettend leuk om moeder te zijn, maar opvoeden vind ik soms best lastig. Gelukkig gaat er heel veel vanzelf goed als je er de nodige liefde en aandacht in stopt 😉 X
Anoniem ben ik dus Noortje. Liefs,José
Pracht foto !! PS: Je zoon (en wij ook) is net een een foto, als je hem niet ontwikkeld blijft hij negatief…….Er is nog hoop dus. ….
Dank je! En heel mooi gezegd, Piet. Gelukkig heb ik meer dan hoop, zelfs het volste vertrouwen dat hij zich goed ontwikkelt. Ondanks mijn opvoedgehannes 😉
Onze 3 jongens zijn ook met heel wat plaagstootjes heel groot geworden 🙂
Ja, dat zal met deze jongen ook wel goedkomen 🙂
Het waait wel heel erg hard op die foto en ach wat zeggen ze ook al weer?
Met vallen en opstaan word je groot en dat is niet altijd even leuk, maar ik
denk dat die plaagstootjes wel goed voor hem zijn geweest het maakt hem in
ieder geval weerbaar.
Als enig kind had ik een hele beschermde en warme opvoeding, maar wanneer
je op eigen benen moet staan ben je veel minder weerbaar.
Nog een fijn weekend, Erica
Het was windkracht 8 🙂
En ja, ik ken dat van die beschermde, warme opvoeding. Maar dat was ook vol liefde en vertrouwen het zo goed te doen. Het blijft lastig, dat opvoeden…
Nou ja, windkracht 8 ! En dan verbaast het je dat alle zorg, liefde en vertrouwen die je erin hebt gestopt niet meer
blijft hangen ? Alles eruit gewaaid ?
Ik denk dat jullie alle2 soms een storm nodig hebben om die hormonen eruit te blazen..;-))
Samen door weer en wind en lekker doormodderen, dan komt alles op zijn pootjes terecht, wedden ? En ik heb nog nooit een moeder gesproken die het niet lastig vindt haar kind goed op te voeden.
Houd moed , Noortje.
Nee, ik kan me ook niet voorstellen dat iemand het ‘makkelijk’ vindt een kind op te voeden, maar je hebt er van tevoren geen idee van hóe lastig het soms is. Gelukkig valt het nogal mee met de rondvliegende hormonen, die zijn eerder van mij (overgang) dan van hem (puberteit) 😉
Bovenstaande reactie is dus van Helga.
Was te snel met verzenden.
Fijne week samen en lieve groeten.
Komt vast goed! Alles wat je er qua opvoeding in stopt komt er ooit weer uit zeg ik altijd. Soms wat eerder, soms wat later.
Mooie foto bij Kirjufell!
Hij wrijft het je nog steeds in…
Onze zoon doet dat ook, onthoudt een paar dingen die niet echt ernstig zijn maar in ieder geval mijn schuld. ☻
En hij was echt niet te zacht opgevoed. T
Toch houdt hij van me.