Een opgeruimd gemoed

Angry bird…

Vanmorgen ontdekte ik een prachtig spinnenweb dat vanaf de voordeur naar een wasmand liep. Nu wordt die voordeur ook nooit gebruikt, dus dat is een fijne startpositie voor de spinnen in huis die zich net daar hebben geposteerd. En mijn wasmand is blijkbaar ook een veilig object. Hoewel een spin zo’n prachtig kunstwerkje volgens mij in één nacht in elkaar kan knutselen, krijgt hij er bij die mand minstens enkele dagen voor. Voor de goede orde: de mand zit vol met schone was van de waslijn buiten, klaar om opgevouwen, gestreken (!) en in de kast gelegd te worden. En die wasmand heeft een aantal net zulke frisgeurig gevulde collega’s, die ook dagenlang staan te wachten op verdere aandacht.

Ons huisje… ook de tuin is een gezellige puinhoop.

Als ik ’s morgens zie dat de broek van gisteren zulke groene of zwarte knieën heeft dat hij toch echt alweer de was in moet, hoef ik heus niet in de kast te zoeken naar een schone. Dan ga ik naar een van die wachtende wasmanden, al dan niet met spinnenweb, en zoek er daar een uit. Nergens voor nodig zo’n kast. En ik heb het heus niet alleen over de broeken van Jonas; wij kunnen wedijveren wie na een dag ‘buiten spelen’ de vieste broek heeft. Vaak win ik.

Het huishouden is niet echt mijn ding, nee. En dat beperkt zich niet tot de nazorg van het wasgoed. Ook afwassen, stofzuigen, poetsen en vooral opruimen zijn niet mijn sterkste kanten. Als het aanrecht weer eens helemaal vol staat (en de afwasmachine ook) en ik echt nergens meer fatsoenlijk bij kan, wordt het zelfs mij te gortig en ga ik er flink tegenaan. Daarna geniet ik toch ook wel even van zo’n opgeruimd en schoon aanrechtblad, met nadruk op even. Want hoe komt het toch dat het in een mum van tijd alweer vol staat? We zijn maar met zijn tweetjes? Wie het weet, mag het zeggen.

Even goed kijken, maar dit musje ruimt de paarden(staart)haren op, en punnikt er vast een fijn nestje van!

Hoewel mijn moeder vroeger ook wel eens verzuchtte dat ze wilde dat ‘de kaboutertjes’ de afwas kwamen doen, was ze een kei in het huishouden. Altijd alles netjes, opgeruimd, goed georganiseerd en toch altijd ook genoeg tijd voor leukere dingen. In die geest heeft mijn moeder ook jarenlang (tevergeefs) geprobeerd haar enige dochter en grootste sloddervos van de kinderen huishoudelijk op te voeden.  “Je moet het bijhouden, dan is het veel minder werk,” was altijd een soort eindconclusie die ik ook regelmatig ijverig probeer op te volgen. Met regelmatig bedoel ik na de driejaarlijkse grote voorjaarsschoonmaak in augustus. En net als met dat lege aanrechtblad, geldt het ook voor de schaarse keren dat ik de ramen was (het wordt toch wel erg vervelend als de ochtendmist nooit meer optrekt), de kasten opruim (wanneer zoeken naar spullen een dagtaak dreigt te worden) en ik kleren uitzoek (die shirts van 3 jaar geleden past hij nu toch écht niet meer): in no time is alles weer een bende, onvindbaar en soms zelfs smerig (ramen, vloer…).

Een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd, zegt men. Er schijnen zelfs workshops voor te zijn. Nou, dat kan wel wezen, bij mij werkt dat toch anders. Ik raak gefrustreerd van zoiets dat blijkbaar niet haalbaar is voor mij (of zou het met een workshop wel lukken?) Bij mij zorgt een opgeruimd gemoed voor een opgeruimd hoofd, en om dat gemoed op te ruimen trek ik er lekker op uit. Thuis de boel de boel laten en heerlijk de natuur in, de wind in de haren en ogen en oren goed de kost geven. Dan kom ik opgeruimd thuis in een niet opgeruimd huis, maar dat kan me niks schelen. En wanneer het me wel gaat schelen, is het tijd er wat aan te doen, en dan doe ik dat (meestal) ook. Met de Franse slag, dat wel. En de spinnen laat ik ook lekker hun gang gaan…

Nee, je dacht toch niet dat ik foto’s zou laten zien van mijn onopgeruimde huis? Ben je gek! Degenen die hier regelmatig komen, weten wel wat een gezellige bende het bij mij in huis is (ja, ik hou van eufemismen) en wie hier een doodenkele keer komt, vergeet het waarschijnlijk ook niet. Voor wie hier nog nooit is geweest: fantaseer er maar lekker op los!

Ik laat jullie liever zien hoe ik aan mijn opgeruimde gemoed kom: op pad dus, meestal met de hondjes (gasthondjes welkom en medegenieters ook) en smullen maar van al het moois hier in deze omgeving.

Relaxed zondagochtendbad in Fochteloo; daar word je toch vanzelf vrolijk van?

De moderne geitenhoeder…

Rups van de sint Jacobsvlinder in zijn boevenpak! De vlinder heb ik nog niet gezien, maar die is rood met zwart!

Bloeiende zonnedauw… nou ja, bloeiend: in ieder geval in knop. Daar kan ik óók blij van worden: sowieso om dit mooie, vrij zeldzame plantje te spotten, maar helemaal om te zien hoe de bloemen als een soort bonenstaken de lucht in gaan.

Tot slot nog een juweeltje van een foto die ik laatst hier vlakbij in het bos maakte (lekker gespeeld met de witbalans). Want ja, dat is ook iets dat mijn hoofd opruimt en me gelukkig maakt: fotograferen!

 

 

 

 

 

 

 

..